సరే ఈ వీనర్ మహా మతిమరుపు మనిషట. ఆయన కుటుంబం మొదట్లో కేంబ్రిడ్జ్ అనే ఊళ్లో ఉండేవారట. ఒక సమయంలో న్యూటన్ అనే ఊరికి మారాల్సి వచ్చింది. ఈ మనిషి ఎలాగూ ఇలాంటి వ్యవహారాల్లో ’వేస్ట్’ అని తెలిసిన భార్య, ఎప్పట్లాగే ఆయన్ని ఆఫీసుకు (ఎం.ఐ.టి కి) పంపి, ఇల్లు మారే వ్యవహారం అంతా తనే చూసుకోసాగింది. సాయంకాలం ఆఫీసు నుంచి తిరిగి వచ్చేటప్పుడు మాత్రం కొత్త ఇంటికి రమ్మని మరి మరి గుర్తుచేస్తూ, కొత్తింటి చిరునామా ఒక కాగితం మీద రాసి భర్త కోటు జేబులో పెట్టింది.
రోజూలాగే మన ప్రొఫెసరు గారు డిపార్ట్ మెంట్ కి వెళ్లారు. అక్కడ ఉన్నట్లుండి ఏదో గొప్ప ఆలోచన వచ్చి, లెక్కలు చేయడానికి చిత్తు కాగితం కోసం జేబులో తడుముకున్నాడు. జేబులో ఉన్న కాగితం తీసి, దాని మీద ఎవేవో లెక్కలు వేసి, కాసేపయ్యాక లెక్క ఎటూ తేలకపోయేసరికి విసుగు పుట్టి ఆ కాగితాన్ని చిత్తు బుట్టలో పారేశాడట.
సాయంత్రం యథావిధిగా పాత ఇంటికి తిరిగి వచ్చేసరికి ఇల్లు తాళం వేసి ఉంది. అప్పుడు భార్య మాటలు గుర్తుకొచ్చాయి. తడుముకుంటే కోటు జేబులో చిరునామా కాగితం లేదు. అంతలో ఆ దారే పోతున్న ఓ అమ్మాయిని ఆపి “చూడమ్మా! నేను నీకు తెలిసే ఉంటాను. నా పేరు నోర్బర్ట్ వీనర్. మా వాళ్లు ఇవాళే ఇల్లు మారారు. ఆ కొత్త ఇంటి చిరునామా సంగతి నీకేమైనా తెలుసా?” అని అడిగాడట.
“బాగా తెలుసు నాన్నా! నువ్విలా తప్పిపోతావని తెలిసే అమ్మ నన్ను పంపింది” అందట పాపం ఆ అమ్మాయి.
Reference:
K. Krishnamurthy, Spice in Science, Pustak Maha
